Türkiye’de devletin hışmına uğramış geniş bir mağdurlar listesi var. Üstelik devlet bunu yaparken söz konusu kesimleri birbirine kırdırmayı becermiş...
Almanya’nın Doğu’daki çıkarlarına yönelik politikaları ile İttihat ve Terakki’nin homojenleştirme politikaları örtüşmüştü.
İnsan, sonsuz iyilik-kötülük mücadelesinin hüküm sürdüğü bir hayat macerasında varlıkla yokluk arasında sıkışmış durumda.
Bu rejimde başta Kürtler olmak üzere, Aleviler, geniş bir yelpazeyi içeren Gayrimüslimler ve resmileşmiş Müslümanlığın dışında kalan muhafazakar Müslümanlar mağdur edildiler.
Bir bölgede etnik kimlikleri farklı toplulukların talepleriyle ilgili kamu idaresiyle ilişki kurması anadilleriyle mümkündür.
Artık geçmişin olgusal hakikatleri yoktur, siyasi alanın içi boşaltılır, ideolojik güç her alanı kaplar. Yalan siyasetin ve hayatın dili haline gelir.
Şurası bir gerçek ki Türkiye otokrasiyle yönetilen ülkelerin bir çoğunda görülemeyecek derecede merkeziyetçi bir yapıya sahip.
Yükseköğrenimin mesleki eğitim ve araştırmadan çok daha önemli bir misyonu, kültür ya da çağın sahip olduğu canlı fikirler dizgesinin eğitimini yeniden yaratmaktır.
Yeni sistem vekillerin ve başvekilin seçimini meclisten alıp Cumhurbaşkanına vermekle meclis hükümetinden yürütmenin bir erk olarak ayrılmasına doğru bir rota tutturmuş oldu.
Parlamenter sistemin en gelişmiş örneği İngiltere’de görülmekte.
